Patroni Szkoły
Zofia Moraczewska, żona, posłanka, orędowniczka praw kobiet.
Propagowała udział kobiet w życiu społeczno-politycznym odradzającej się Polski. Jak to nieraz bywało, wywodząc się z inteligencji ziemiańskiej (córka lwowskiego profesora), była socjalistką. Do PPS-D wstąpiła już w 1896 roku. Była inicjatorką powstania "Związku Kobiet" oraz związku "Praca", które oprócz zagadnień niepodległościowych i społecznych, zajmowały się propagowaniem spółdzielczości. Działalność w tym duchu kontynuowała cały czas, a w 1919 roku weszła do Sejmu Ustawodawczego, gdzie w Związku Polskich Posłów Socjalistycznych była jedyną kobietą. Walczyła z dyskryminacją kobiet.
Od 1928 roku była przywódczynią Związku Pracy Obywatelskiej Kobiet, ale w 1933 roku wystąpiła ze Związku. Po pierwsze dlatego, że nie zgadzała się ze zbyt prorządowym kierunkiem tej organizacji, po drugie zaś - zadziałały też ambicje kobiece, o prezesostwo usilnie zabiegała Maria Jaworska, co też jej się udało. Nadal jednak Zofia Moraczewska była posłanką, w tym okresie, z ramienia BBWR. Potem skupiła się bardziej na pracy na rzecz spółdzielczości, m. in. w Sulejówku.
Moraczewscy pochodzą z Wielkopolski. Przyszły premier urodził się w Trzemesznie 13 stycznia 1870 roku, otrzymując imię po stryjecznym dziadku - Jędrzeju Moraczewskim (1802-1885), przedstawicielu tzw. lelewelowskiej szkoły historycznej, którego siostrą była z kolei była równie wybitna postać - Bibianna Moraczewska (1811 - 1887), pisarka, pamiętnikarka, działaczka niepodległościowa. Poza wcześniejszymi bohaterkami walk wyzwoleńczych, do tego grona dołączył też ojciec Jędrzeja, Maciej Moraczewski (1840-1928), walcząc w powstaniu styczniowym.
Jędrzej Moraczewski uczył się w Krakowie, studiował na Politechnice Lwowskiej.
Udzielając się w młodzieżowych organizacjach niepodległościowych, zetknął się z ideą socjalizmu, wstępując do Galicyjskiej Partii Socjaldemokratycznej, czego nie zaakceptował ojciec Maciej, zrywając z synem stosunki. Młody działacz musiał więc zacząć samodzielnie zarabiać na życie, m. in. korepetycjami. Po skończeniu studiów pracował jako urzędnik, by wreszcie znaleźć chyba swoje miejsce i pracę przy budowie kolei na odcinku Tarnopol - Kopyczyńce.
Historycy podkreślają, że największą zasługą Jędrzeja Moraczewskiego było wprowadzenie ośmiogodzinnego dnia pracy, jak też dopuszczenie do praw wyborczych kobiet.
Rozwój myśli socjalistycznych i wrażliwość na kwestie społeczne Jędrzeja Moraczewskiego, upatruje się w jego obserwacjach życia klasy robotniczej podczas budowy kolei na Kresach. Gdy już mieszkał w Sulejówku, nie zawsze przyjmował eleganckich, ubranych w garnitur i w kapeluszu panów, ale gdy przyszedł ktoś biedny, skromnie odziany, natychmiast się podrywał i służył mu rozmową lub pomocą. Taki był.
W 1896 roku ożenił się z Zofią z bar. Gostkowskich. Został też posłem w Sejmie wiedeńskim (jako socjalista), a gdy sytuacja polityczna w Europie nabierała rozmachu, związał się ze Związkiem Strzeleckim i wstąpił do Legionów Piłsudskiego. Odtąd trwał przy nim, wchodząc coraz głębiej w życie polityczne Polski.
Ponieważ dla środowisk prawicowych rząd I. Daszyńskiego był zbyt radykalny, Piłsudski zaproponował premierostwo Jędrzejowi Moraczewskiemu i ten gabinet uważa się za pierwszy rząd niepodległej Polski.